اختلال اوتیسم
اختلال اوتیسم:
اوتیسم یک اختلال عصبی رشدی است بخش های مختلف مغزدر افراد دارای اوتیسم در همکاری با یکدیگر دچار مشکل می‌شوند،. اختلالی عصب رشدی است که در سه سال اول زندگی بروز می‌کند و مادام العمر است شاخصه ی اصلی آن نقص در ارتباطات و تعاملات اجتماعی وبروز رفتارهای کلیشه‌ای و خزانه رفتاری، حرکتی و غیره محدود می‌باشد. اوتیسم بر روی درک افراد از دنیا و تعاملات شان با افراد اثر می‌گذارد. اوتیسم بیماری نیست و درمان دارویی قطعی نیز ندارد اما با توانبخشی، فرد دارای اوتیسم می تواند مهارت کسب کرده و زندگی مستقلی داشته باشد و همچنین نبوغ خاصی از خودشان نشان دهند.
علائم
- عدم تماس چشمی
- مهارت های گفتاری و ارتباطی تاخیری
- وابستگی شدید به روتين های زندگی
- ناراحتی شدید از تغییرات نسبتاً جزئی
- واکنش های غیرمنتظره به صداها، بوها، مناظر و لمس
- عدم درک احساسات و حالات عاطفی دیگران
- تمرکز وسواسی بر روی اشیا و علایق
- رفتارهای تکراری و کلیشه‌ای
- عدم واکنش به اسم خود تا ۱۲ ماهگی
- عدم اشاره به اشیا دور تا ۱۴ ماهگی
پیامدها و مشکلات در اثر دیر اقدام کردن
اختلال در عملکرد اجتماعی،در کودکان دارای اوتیسم گرایشی کمی به چهره انسانی وجود داردو به دنبال آن این کودکان گرایشی کمی به برقراری تماس چشمی دارند، آنها در درک احساسات دیگران مشکل دارند و قادر به همدلی با آنها و قرار دادن خود به جای آنها نیستند و این سد بزرگی بر سر دوستیابی آنهاست.
اختلال ارتباطی، کودکان دارای اوتیسم در جنبه های مختلف رشد زبان، گفتار و ارتباط مشکل دارند. کودکان اوتیسم می‌تواند برای اهداف اجتماعی از زبان استفاده کنند برای مثال نمیتوانند برای برقراری رابطه اجتماعی کلمات وزبان را به کار بگیرند.
اختلال شناختی، کودکان دارای اوتیسم هوش پایینی دارند. در برخی از این افراد هوش جزیره ای وجود دارد. هوش جزیره‌ای به این معناست که کودک در یک یا چند زمینه توانایی های قابل توجه دارد در حالی که ممکن است از نظر سایر توانایی ها مشکل داشته باشد. آنها تفکر انتزاعی ندارند یعنی کودک نمی‌تواند خودش را به جای دیگران قرار بدهد یا به مسائلی غیر از چیزهایی که به چشم می آید فکر کند.
اختلال رفتاری،این کودکان با اشیا و وسایل ارتباط بهتری برقرار می‌کنند تا با انسان ها. علاوه بر اینکه آنها به جنبه های ناکارآمد اشیا و اشیای غیر کاربردی وابستگی غیرمعمول دارند. همچنین حرکات تکراری بی هدف مثل تکان دادن دست ها در آن ها دیده می شود، این کودکان به موقعیت ها و شرایط جدید واکنش‌های بسیار شدید نشان می دهند. مهارتهای بازی در این کودکان به شدت در سطح پایین است و نمی توانند بازی های اجتماعی انجام دهند.
روش های درمانی
این مداخلات عبارتند از:
- کار درمانی
- گفتار درمانی
- (مداخلات زیست پزشکی) دارویی
- تغذیه وپزشکی (و مداخلات روانشناسی) بازی درمانی
- PRT
- ABAمداخلات شناختی
- هنر درمانی
درمان اوتیسم شامل آموزش های رفتاری خاص است آموزش های رفتاری مبتنی بر پاداش برای رفتارهای خوب که به آنها مهارت های اجتماعی و چگونگی برقراری ارتباط را یاد می‌دهد و به آنها کمک می‌کند که بتوانند در بزرگسالی با برخی از مشکلات شان کنار بیایند و مشکلات کمتری داشته باشند.
توصیه های موقت تا زمان مراجعه:
رژیم غذایی شامل میوه و سبزیجات تازه، مرغ پوست کنده، ماهی،چربی اشباع نشده و مقدار زیادی آب برخی از طرفداران اتیسم مصرف یک رژیم بدون گلوتن را نیز تایید می کند پروتئین گلوتن در گندم جو و سایر غلات یافت می شود.
ورزش، انجام برخی از ورزش‌های خاص می‌توانند در کاهش حس ناکامی و ارتقای بهزیستی کلی در کودکان مبتلا به اوتیسم نقش داشته باشد. انجام هر ورزشی که کودک شما از آن لذت می برد می تواند در درمان اوتیسم مفید باشد پیاده روی و تفریح در شهربازی هر دو از جمله فعالیت‌های ایده‌آل برای کودکان مبتلا به اوتیسم هستند .شنا و رفتن در آب می تواند هم ورزش و هم یک بازی حسی باشد بازی های حسی می تواند به افراد مبتلا به اوتیسم در پردازش سیگنالهای ارسالی از جانب حواسشان مشکل دارند کمک کند.
