اختلالات عصبی رشدی چیست + آشنایی با انواع آن
یکی از مشکلات نسبتا رایجی که امروزه در بسیاری از کودکان دیده میشود، اختلالات رشد عصبی است که معمولا در سنین کودکی و دوره رشد بروز پیدا میکنند. این اختلالات باعث بروز محدودیتهای خاص یادگیری یا کنترل عملکرد اجتماعی و هوشی میشوند. اختلالات عصبی-رشدی در بیشتر موارد با هم بروز پیدا میکنند، برای مثال کودکی که به اختلال کم توجهی مبتلا است، معمولا از اختلال یادگیری اختصاصی هم رنج میبرد. بنابراین در تشخیص باید به علائم بالینی بسیار دقت شود تا روند درمان به درستی انجام گیرد. فرآیند تشخیص و درمان اختلالات سلامت روانی توسط روانپزشک کودک و نوجوان انجام میگیرد. شاید برایتان سوال باشد که روانپزشک کودک و نوجوان کیست. این متخصص با بیماران خود ملاقات کرده و با ارزیابی شرایط، مشکلات روانی و عاطفی آنها را تشخیص داده و با استفاده از روشهای درمانی مختلف مثل دارو درمانی برای بهبود حال بیماران خود تلاش میکند. با ما همراه باشید تا بیشتر با انواع اختلالات رشد عصبی و روشهای درمان آنها آشنا شوید.
فهرست مطالب
اختلالات عصبی-رشدی چیست؟
اختلالات رشد عصبی مجموعهای از شرایط ناهمگن هستند که در دوره رشد اتفاق میافتند. این ناتوانیها معمولا با تاخیر یا اختلال در کسب مهارتهای مختلف مثل اعمال حرکتی، روابط اجتماعی، زبانی و شناختی بروز پیدا میکنند. دوران رشد مربوط به سنین قبل از مدرسه مربوط میشود که دوران بروز علائم اختلالات رشدی-عصبی است.
این اختلالات روانی، شیوه عملکرد مغز را تحت تاثیر قرار میدهد و رشد عصبی را دچار تغییر میکند و باعث میشود در عملکردهای مختلف اجتماعی، شناختی و عاطفی، مشکل ایجاد شود. به احتمال زیاد نام اوتیسم (ASD) و ADHD (اختلال نقص توجه-بیش فعالی) را تا کنون چندین بار شنیدهاید و کمی با آنها آشنایی دارید. این دو اختلال شایعترین اختلالات رشد عصبی (NDs) به شمار میروند.
به جز این دو مورد، 5 بیماری دیگر در دسته بندی اختلالات عصبی-رشدی وجود دارد که در ادامه به توضیح مفصل هر کدام از آنها خواهیم پرداخت. با توجه به اینکه ND ها علائم خود را در طول مراحل رشد بروز میدهند، اینطور به نظر میرسد که فقط در کودکان نوپا، کودکان و نواجوانان دیده میشود. اما ممکن است این اختلالات در بزرگسالی هم ادامه پیدا کنند و حتی تا دوران بلوغ بدون تشخیص باقی بمانند.
شیوع اختلالات رشد عصبی
شیوع این اختلالات به دلایل ژنتیکی، بیولوژی و عوامل خطر، در مردان شایعتر از زنان است. با اینکه در شیوع ND ها تفاوت جنسیتی وجود دارد اما این تفاوت تاثیری در علائم ندارد. همانطور که گفته شد، در بیشتر موارد چندین اختلال رشد عصبی در یک فرد تشخیص داده میشود که یک وضعیت رایج است. با توجه به مطالعات و بررسیهایی که انجام گرفته، مشخص شده است که کودکان 7 تا 12 ساله که به NDs مبتلا هستند، از دیگر اختلالات روانپزشکی هم رنج میبرند.
طبق این تحقیقات که روی 407 پسر و دختر انجام گرفت، این نتیجه حاصل شد که 55 درصد کودکان حداقل به یک اختلال رشد عصبی مبتلا هستند. 40 درصد از 181 شرکت کننده مبتلا به اختلال ADHD، بیماری دیگری نداشند و فقط 26 درصد از آنها، به اختلال اضطراب مبتلا بودند. از 18 کودک مبتلا به اوتیسم، 36 درصد دارای ADHD، 44 درصد اختلال تیک، 36 درصد اختلال اضطراب و بقیه دارای شرایط دیگری بودند.
در این تحقیقات، تعداد شرکت کنندگان پسر مبتلا به ND بیشتر از دختران بود اما مورد جالب این بود که دختران مبتلا به ND، بیشتر از پسران دارای اختلالات رشد عصبی همراه بودند. البته این نتایج یک آمار کلی است و همیشه اوضاع از این قرار نیست. اگر فرزندتان یه بکی از این اختلالات مبتلا است، بهتر است به کلینیکهای روانپزشکی مراجعه کنید تا روند تشخیص و درمان به صورت اصولی انجام گیرد. یکی از بهترین کلینیکهای تخصصی مغز و اعصاب، کلینیک مهر رضوی است که از تیم بهترین و کاربلدترین روانشناسان و روانپزشک در مشهد تشکیل شده است.
چه چیزی باعث اختلالات عصبی رشدی میشود؟
اختلالات رشد عصبی از جمله بیماریهای تقریبا جدیدی به شمار میرود که هنوز مورد مطالعه گسترده واقع نشدهاند و بسیاری از انواع NDها هنوز ناشناخته باقی ماندهاند. به طبع علل بروز این اختلالات نیز به طور کامل تشخیص داده نشدهاند اما برخی عوامل وجود دارند که رشد طبیعی مغز و عملکردهای آن را تحت تاثیر قرار میدهند.
این موارد شامل علل ژنتیکی نظیر جهشهای ژنتیکی و یا شرایط نامناسب متابولیک در زمان لقاح، علل قبل از تولد مثل کمبودهای تغذیهای و عفونتهای مادر در دوران بارداری، علل پری ناتال مثل کمبود اکسیژن در حین زایمان، علل پس از زایمان شامل آسیبهای تروماتیک مغزی، عفونتهایی مثل مننژیت و یا قرار گرفتن در معرض سموم موجود در محیط پس از تولد است.
علائم و ملاکهای تشخیصی
علائم و نشانههای هرکدام از اختلالات رشد عصبی متفاوت است و ممکن است علائمی که در یک کودک اوتیسم بروز پیدا میکند، متفاوت از علائم کودک دیگر باشد. دلیل این اتفاق هم به شدت بیماری و هم به نوع بیماری برمیگردد. همچنین دلایل بروز این اختلالات یعنی شرایط ژنتیکی، محیطی و ترکیب ژنتیک و محیط در هر فرد متفاوت است و ممکن است یک فرد در دوران جنینی درگیر جهشهای ژنتیکی شود و فرد دیگر بعد از تولد، دچار آسیبهای مغزی شود.
از همین رو نمیتوان یک جدول دقیق و یکسانی درباره علائم همه اختلالات رشد عصبی ترسیم کرد اما اختلالات حافظه، زبان، رفتار-اخلاق، مهارتهای حرکتی، یادگیری، سخن، گفتار، مهارتهای اجتماعی و احساسات از شایعترین نشانههایی هستند که در افراد مبتلا بروز پیدا میکنند. تاخیر در رشد حرکتی مثل صحبت کردن، کنترل ادرار، حرکت کردن و راه رفتن، مشکلات اجتماعی مثل عدم فهم و درک احساسات دیگران و ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران، مشکلات رفتاری نظیر پرخاشگری یا انجام کارهای تکراری، مشکلات شناختی مربوط به یادگیری و یا حل مسائل، مشکلات زبانی از جمله ملاکهای تشخیصی واضحی هستند که به تشخیص صحیح پزشک کمک شایانی میکنند.
زمان بروز اختلالات عصبی رشدی
اختلالات عصبی رشدی مجموعهای از بیماریها هستند که به دلایل مختلفی در دوران رشد رخ میدهند. در واقع شایعترین زمان بروز این اختلالات، دوران کودکی قبل از سن مدرسه است. اما همیشه اینطور نیست. ممکن است علائم اختلالات رشد عصبی تا سنین بلوغ به طور واضح بروز نکند و تشخیص بیماری در همان سنین کودکی به راحتی انجام نگیرد. این اختلالات فقط مختص دوران کودکی نیستند و در دوران بلوغ و بعد از آن نیز میتوانند زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهند.
دسته بندی اختلالات عصبی رشدی
این اختلالات که اغلب در طول دوران رشد شروع میشوند و بر زندگی افراد تاثیرات قابل توجهی میگذارند، انواع مختلفی دارند که در ادامه به توضیح برخی از مهمترین و شایعترین آنها خواهیم پرداخت.
کم توانی ذهنی (Intellectual Disabilities)
یکی از شایعترین اختلالات عصبی رشدی، کم توانی ذهنی یا اختلال رشدی هوش است که میتواند به 4 صورت خفیف، متوسط، شدید و عمیق بروز پیدا کند. از ملاکهای تشخیصی این بیماری میتوان به نقص کلی توانایی ذهنی مثل استدلال، حل مسئله، برنامه ریزی، تفکر انتزاعی، قضاوت، آموزش تحصیلی و یادگیری حاصل از تجربه اشاره کرد. کودکی که به کم توانی ذهنی مبتلا است، نمیتواند به استانداردهای استقلال فردی و اجتماعی در حیطههای مختلف زندگی روزمره دست یابد. همچنین وی این توانایی را ندارد که به نقاط عطف رشدی مورد انتظار در زمینههای کارکرد هوشی و ذهنی برسد. از دیگر نشانههایی که میتواند به تشخیص این اختلال رشد عصبی کمک کند، آسیبهای اکتسابی دوران رشد مثل آسیب شدید به سر است.
اختلالات ارتباطی Communication Disorders
از دیگر اختلالات رشد عصبی، اختلال ارتباطی است که میتواند در 4 نوع اختلال زبانی، اختلال صوت تکلم، اختلال ارتباط اجتماعی، اختلال فصاحت کلام با شروع دوران کودکی یا همان لکنت زبان رخ دهد. این اختلال نیز همانند دیگر بیمایهای عصبی-رشدی در اوایل دوران رشد و کودکی بروز پیدا میکند و میتواند باعث شود فرد تا پایان عمر خود دچار افت کارکردی شود. تاخیر در بارگیری زبان، گفتار و ارتباطات اجتماعی میتواند ملاک خوبی برای تشخیص وضعیت کودکانی که به اختلال زبانی، اختلال صوت تکلم و اختلال ارتباط اجتماعی با نقایص رشدی مبتلا هستند، باشد. همچنین کسانی که به اختلال فصاحت کلام که بیشتر با اصطلاح لکنت زبان هم شناخته میشود، مبتلا هستند، اصوات و سیلابهای تکراری تولید میکنند، حروف بی صدا و صدا دار را میکشند، لغات را به صورت منقطع بیان میکنند، کلام خود را با وقفه ادا میکنند و کلمات را با فشار جسمی بیش از حد بیان میکنند.
طیف اختلال در خودماندگی (اوتیسم) Autism Spectrum Disorder
یکی از شایعترین اختلالات رشد عصبی، اوتیسم یا همان اختلال در خودماندگی است که در هر فرد با علائم و شدت بسیار متغیری بروز پیدا میکند. این اختلال که نامی آشنا برای همه افراد است، مجموعهای از انحرافات و نقایص مهارتهای اجتماعی مثل زبان، ارتباطات و تعاملات اجتماعی در زمینه تعاملات دو طرفه، ارتباطات غیر کلامی، حفظ و فهم ارتباطات، وجود الگوهای محدود و تکراری رفتاری را شامل میشود. علائم اوتیسم معمولا در 2 سال اول زندگی ظاهر میشود. به این صورت که در خلق و عاطفه بی ثباتی شدید و نسبت به محرکهای حسی، واکنشهای غیر معمولی نشان داده میشود. محققان هنوز نتوانستهاند به طور دقیق دلیل بروز این اختلال رشد عصبی را پیدا کنند اما طبق مطالعات انجام شده، مبتلا بودن یکی از اعضای خانواده به اوتیسم، بالا بودن سن والدین، وزن بسیار کم نوزاد در تولد، داشتن شرایط ژنتیکی خاص مثل سندروم داون یا سندروم ایکس شکننده از جمله عواملی هستند که احتمال ابتلای کودک به اوتیسم را افزایش میدهند.
اختلالات کم توجهی/ بیش فعالی Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder
از دیگر اختلالات رشد عصبی رایج، اختلال کم توجهی-بیش فعالی یا همان نام آشنای ADHD است. ADHD با اختلال عملکرد اجرایی و علائمی نظیر نقص در توجه و تمرکز، بی توجهی به سخنان دیگران، بی احتیاطی، عدم توانایی برای تداوم کار، گم کردن مداوم اشیاء، بیش فعالی و انجام حرکاتی که فراگیر، مخرب و غیرطبیعی برای سن تقویمی فرد است، تشخیص داده میشود. بیش فعالی باعث میشود که فعالیتهایی مثل پر تحرکی، وول خوردن، عدم توانایی یکجا نشستن، عدم توانایی صبر کردن بروز پیدا کند.
این اختلال در دوران کودکی معمولا با اختلال برونی سازی که شامل اختلال نافرمانی مقابله جویانه و اختلال سلوک است، اشتباه گرفته میشود چرا که علائم این دو شبیه به هم است. ADHD در اکثر موارد تا سنین بزرگسالی ادمه پیدا میکند و باعث میشود عملکرد فرد در حیطههای مختلف افت پیدا کند.
علت این اختلال نیز همچنان ناشناخته باقی مانده است اما عوامل ژنتیکی و محیطی مختلفی مثل آسیب مغزی تروماتیک، قرار گرفتن در معرض خطرات زیستی در دوران بارداری، جهشهای ژنتیکی، سوء تغذیه در اوایل زندگی میتوانند احتمال بروز اختلال کم توجهی-بیش فعالی را افزایش دهند.
اختلال یادگیری اختصاصی Specific Learning Disorder
کودکانی که به اختلال یادگیری اختصاصی مبتلا هستند، در درک و پردازش موثر و صحیح اطلاعات دچار نقص هستند. علائم این اختلال در یادگیری مهارتهای پایهای تحصیلی نظیر خواندن، نوشتن و محاسبات ریاضی به خصوص در مقطع ابتدایی بروز پیدا میکند. کودکانی که باهوش هستند نیز ممکن است به این مشکل دچار شوند و در آزمونهای زمان دار با مشکل مواجه شوند.
اختلالات حرکتی Motor Disorders
اختلال هماهنگی رشدی، اختلال حرکات قلبی و اختلال تیک سه دسته اصلی اختلالات حرکتی هستند که با عدم توانایی کودک در یادگیری و اجرای یک حرکت هماهنگ، حرکات تکراری ظاهرا اجباری و کاملا بی هدف، بال بال زدن دستها، جلو و عقب کردن بدن، کوبیدن سر به جایی، گاز گرفتن خود، اختلال توره، تیکهای حرکتی و صوتی مداوم، اختلال تیک گذرا، انواع تیک معین و نا معین و … مشخص میشوند. اختلال حرکتی یکی از شایعترین اختلالات رشد عصبی است که کودکان مبتلا، با انجام اعمال غیر معمول، همچون عنوانی دست و پا چلفتی، کند و یا بی دقت را به خود میگیرند.
سایر اختلالات رشدی عصبی Other Neurodevelopmental Disorder
اختلال تاخیر کلی رشد که مهارتهای شناختی، زبانی، حرکتی، عاطفی، اجتماعی و رفتاری کودک را تحت تاثیر قرار میدهد، میتواند به خاطر اختلالات ژنتیکی، متابولیکی، عفونتها و آسیبهای وارده به مغز ایجاد شود. اختلالات رشد عصبی فقط به این موارد محدود نمیشود و طیف بسیار گستردهای دارد که هنوز بسیاری از آنها ناشناخته باقی ماندهاند. سندروم ایکس شکننده، سندروم داون، اسکیزوفرنی، اختلال شخصیت اسکیزوتایپال، ناهنجاریهای جنینی ناشی از الکل، بیماری میناماتا، اختلالات ناشی از جیوه، اختلالهای هیجانی و رفتاری مثل اختلال سلوک و … فقط گوشهای از لیست بلند بالای اختلالات رشد عصبی محسوب میشوند.
درمان اختلالات عصبی رشدی
بعد از اینکه اختلال رشد عصبی به طور صحیح تشخیص داده شد، با توجه به نظر پزشک و همچنین شدت علائم، درمان مناسب انجام میگیرد. گاهی اوقات فقط یک روش درمانی میتواند وضعیت فرد را بهبود بخشد اما در برخی موارد باید چندین درمان را به طور همزمان انجام داد. به طور کلی درمان اختلالات رشد عصبی به دو دسته مداخلات دارویی و غیر دارویی تقسیم میشوند. روشهای غیر دارویی شامل رفتار درمانی، حمایت روانی-اجتماعی و توانبخشی عصب روانشناختی است. ما را تا پایان مقاله همراهی کنید تا بیشتر درباره این درمانها بدانید.
رفتار درمانی
یکی از روشهای درمانی موثر اختلالات رشد عصبی، درمانهایی نظیر تحلیل رفتاری کاربردی (ABA)، درمان شناختی-رفتاری (CBT)، گفتار درمانی و درمان رشدی است که برای بزرگسالان مبتلا هم میتوانند کاربرد داشته باشند. روش ABA برای کودکان درگیر با اوتیسم و ADHD بسیار تاثیرگذار است.
تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال
یکی از درمانهای تحریک کننده که به طور معمول برای رفع افسردگی مورد استفاده قرار میگیرد، تحریک مغناطیسی جمجمهای مکرر است که امروزه برای درمان مبتلایان به اختلالات رشد عصبی نیز ارائه میشود. درمان rTMS باعث بهبود عملکرد و رفتارهای اجتماعی مبتلایان به اوتیسم میشود. این درمان برای اختلالات تیک هم تاثیر میگذارد اما متاسفانه فعلا برای افراد مبتلا به ADHD تاثیری نشان نداده است.
دارو
از رایجترین روشهای درمانی اختلالات رشد عصبی دارو درمانی است که هم برای کودکان و هم بزرگسالان مبتلا به ND استفاده میشود. برای درمان ADHD، داروهای تحریک کننده، ضد افسردگی و … تجویز میشود که به مدیریت بیش فعالی، بی قراری، بی توجهی و علائم دیگر کمک میکنند. با این حال دارو درمانی نباید اولین گزینه برای درمان ADHD و AS انتخاب شود. تجویز دارو حتما باید توسط پزشک متخصص انجام گیرد تا بعدا فرد دچار عوارض جانبی زیادی نشود.
طب رایج و جایگزین (CAM)
همانطور که گفته شد، برای درمان کودکان مبتلا به اختلالات رشد عصبی که آسیبپذیرتر از بزرگسالان مبتلا هستند، قبل از دارو درمانی باید روشهای دیگری برای مدیریت علائم ND انجام گیرد. داشتن سبک زندگی سالم، تغذیه مناسب، ورزش کردن، انجام فعالیتهای تفریحی سالم، مکملها و تمرینهای ذهن-بدن نظیر طب سوزنی، یوگا و … از راهکارهای بسیار تاثیرگذار برای درمان اختلالات رشد عصبی است که قبل از تجویز دارو و یا همزمان با مصرف دارو استفاده میشوند.
تاثیر خانواده
زمانی که برای یک کودک، اختلال رشد عصبی تشخیص داده میشود، اعضای خانواده باید تمام تلاش خود را کنند تا شرایط زندگی را برای کودک مبتلا آسانتر کنند. بدیهی است که این خانوادهها به خصوص مادران، استرس بیشتری را احساس خواهند کرد. از همین رو برای جلوگیری از تاثیرات منفی این استرس بر سلامت روان اعضای دیگر خانواده، اقدامات موثری نظیر مشاوره ازدواج، مدیتیشن و … را برای مقابله و کاهش استرس انجام دهند.
جمع بندی
اختلالات رشد عصبی در سنین رشد بروز پیدا میکنند اما ممکن است علائم و نشانههای آنها تا سنین بزرگسالی ادامه پیدا کنند و زندگی روزمره فرد و مهارتهای اجتماعی و ارتباطات وی با دیگران را تحت تاثیر قرار دهند. با اینکه NDها مشکلات و چالشهای خود را دارند، اما میتوان با انجام روشهای مقابلهای و درمانی، کیفیت زندگی را افزایش داد. متاسفانه اختلالات رشدی-عصبی طیف بسیار گستردهای دارند و مطالعه کاملی بر روی تمامی اختلالات انجام نگرفته است. با این حال، بهترین کار افزایش آگاهی و اطلاعات، آشنایی با نحوه برخورد با افراد مبتلا و روشهای درمانی قدیمی و مدرن است تا بتوان با همکاری اعضای خانواده، تیم درمان و سایر خانوادهها، با استرس کمتری شرایط به وجود آمده را مدیریت کرد.
مراکز تخصصی در مشهد، از جمله کلینیکهای مجهز به تکنولوژیهای نوروفیدبک، این خدمات را با بهرهگیری از تکنیکهای نوین و دستگاههای پیشرفته ارائه میدهند. با این روش، بیماران میتوانند به مرور زمان کنترل بیشتری بر عملکردهای مغزی خود داشته باشند و کیفیت زندگی خود را پس از سکته بهبود بخشند. درمان سکته مغزی با نوروفیدبک در مشهد، به عنوان یکی از گزینههای پیشرفته و کارآمد، به بیماران کمک میکند تا از آسیبهای باقیمانده سکته رهایی یابند و به زندگی عادی بازگردند.
جمعبندی
در نهایت، درمان سکته مغزی با نوروفیدبک به عنوان یک روش نوین و مؤثر در بازتوانی بیماران پس از سکته مغزی شناخته میشود. با استفاده از این تکنیک غیرتهاجمی، بیماران میتوانند عملکردهای مغزی آسیبدیده خود را بهبود بخشند و کنترل بیشتری بر روی فعالیتهای مغزی خود داشته باشند. این روش به ویژه در کاهش اختلالات حرکتی و شناختی، و بهبود کیفیت زندگی بیماران مؤثر است. مراکز درمانی در مشهد نیز به ارائه خدمات نوروفیدبک برای بیماران سکته مغزی پرداخته و نتایج مثبت آن در بازتوانی بیماران قابل توجه است.
سوالات متداول
در ادامه به برخی از سوالات متداول درباره درمان سکته مغزی با نوروفیدبک پاسخ داده میشود:
1) نوروفیدبک چیست و چگونه عمل میکند؟
نوروفیدبک یک روش درمانی غیرتهاجمی است که با استفاده از فناوری EEG (الکتروانسفالوگرافی) فعالیتهای مغزی را ثبت و نمایش میدهد. در این روش، بیمار میتواند امواج مغزی خود را در زمان واقعی مشاهده کرده و با تمرین و آموزش، آنها را تنظیم کند. این فرآیند به بازسازی عملکردهای مغزی آسیبدیده کمک میکند و بهویژه برای افرادی که پس از سکته مغزی دچار اختلالات شناختی یا حرکتی شدهاند، مفید است.
2) درمان سکته مغزی با نوروفیدبک چگونه انجام میشود؟
درمان سکته مغزی با نوروفیدبک با قرار دادن الکترودهایی بر روی سر بیمار آغاز میشود. این الکترودها اطلاعات مربوط به امواج مغزی را ثبت کرده و در یک نمایشگر به بیمار نشان میدهند. سپس با استفاده از تمرینها و بازخوردهای بصری یا صوتی، به بیمار آموزش داده میشود که چگونه این امواج را تنظیم کرده و عملکرد مغز را بهبود بخشد. جلسات درمانی به تدریج باعث تقویت نواحی سالم مغز و کمک به بازسازی نواحی آسیبدیده میشود.
3) آیا درمان سکته مغزی با نوروفیدبک برای همه بیماران مناسب است؟
بله، درمان سکته مغزی با نوروفیدبک برای بسیاری از بیماران مؤثر است، اما میزان موفقیت به شدت آسیب مغزی و نوع مشکلات بیمار بستگی دارد. این روش به ویژه برای افرادی که پس از سکته مغزی با مشکلاتی مانند کاهش تمرکز، ضعف حافظه، اختلالات گفتاری یا مشکلات حرکتی مواجه هستند، بسیار مفید است. با این حال، بهترین راه برای اطمینان از مناسب بودن این روش، مشورت با متخصص نوروفیدبک یا پزشک متخصص است.
4) نوروفیدبک چه مزایایی نسبت به روشهای دیگر درمانی دارد؟
یکی از بزرگترین مزایای درمان سکته مغزی با نوروفیدبک غیرتهاجمی بودن آن است. برخلاف برخی روشهای درمانی دیگر، این تکنیک بدون استفاده از داروهای شیمیایی و با کمترین خطر جانبی انجام میشود. همچنین، نوروفیدبک به بیماران کمک میکند تا بهطور فعال در روند بهبود خود مشارکت کنند و کنترل بیشتری بر عملکرد مغزی خود داشته باشند. این روش علاوه بر بهبود عملکردهای شناختی، میتواند به بازسازی عملکردهای حرکتی و حتی کاهش اضطراب و افسردگی پس از سکته کمک کند.
5) چند جلسه درمانی برای مشاهده نتایج لازم است؟
تعداد جلسات مورد نیاز برای درمان سکته مغزی با نوروفیدبک بستگی به شدت آسیب و پاسخ بیمار به درمان دارد. به طور معمول، بیماران پس از چندین جلسه، بهبودیهایی در تمرکز، حافظه و تواناییهای حرکتی خود مشاهده میکنند. برای رسیدن به نتایج بهینه، ممکن است 20 تا 40 جلسه نوروفیدبک توصیه شود
واحد تحقیق و توسعه: کلینیک تخصصی مهر رضوی