درمان صرع و تشنج با نوروفیدبک

جدیدترین روش های درمان صرع بدون دارو

صِرع یک اختلال عصبی است که با بروز ناگهانی و مکرر تشنج مشخص می‌شود. گرچه داروهای ضد تشنج نقش مهمی در کنترل این بیماری دارند، اما بسیاری از افراد به دنبال روش‌های درمانی مکمل یا جایگزین هستند. خوشبختانه پیشرفت‌های اخیر در حوزه پزشکی، روش‌های درمانی جدید و بدون دارویی را برای صرع ارائه کرده است.

روش‌های درمانی غیر دارویی صرع

1-درمان صرع و تشنج با نوروفیدبک 

این روش بر اساس اصل آموزش مغز به منظور کنترل فعالیت‌های الکتریکی آن عمل می‌کند. با استفاده از حسگرهایی که بر روی سر قرار می‌گیرند، فعالیت‌های مغزی بیمار ثبت شده و به او بازخورد بصری یا شنیداری داده می‌شود. این بازخورد به بیمار کمک می‌کند تا الگوهای مغزی خود را تغییر داده و به سمت الگوهای سالم‌تر هدایت کند.

درمان صرع و تشنج با نوروفیدبک یکی از بهترین و موثرترین روش‌های درمان این اختلال است. نرم‌افزار تخصصی یا سوویت پتانسیل قشر آهسته مغز یکی از تخصصی‌ترین و بهترین سوئیت‌های نرم‌افزاری در حوزه نوروفیدبک است. این نکته را در نظر داشته باشید که نوروفیدبک نوعی دستگاه است که بدون ایجاد هیچ زخم و جراحتی از طریق چند الکترود به پوست سر اتصال می‌یابد و به این ترتیب امواج مغزی را در نقاط مشخصی دریافت و ثبت می‌کند.

این امواج در مانیتور مقابل درمانگر به‌صورت ارقام و نمودار مشاهده می‌شوند. متخصص نوروتراپیست از طریق مشاهده نمودارهای ثبت‌شده و انجام ارزیابی‌های دقیق نظیر؛ نقشه مغزی و کلینیکال کیو کم‌کاری‌ها و نارسایی‌های فعالیت سلول‌های عصبی مغز یا نورون‌ها را شناسایی می‌کند. حال در فرآیند درمان در نقاط مختلف از پیش تعیین‌شده و امواج مشخص اقدامات مختلف درمانی را به اجرا درمی‌آورد.

در فرآیند درمان صرع و تشنج با نوروفیدبک پزشک فرد تحت درمان را مقابل یک مانیتور می‌نشاند و در حالی که الکترودها در حال مشخص و از پیش تعیین‌شده بر سر وی قرار دارند در غالب فیلم، تصویر یا حتی صوت فعالیت سلولی نورون‌های عصبی همان نقطه را به وی نشان می‌دهند که این امر درنهایت منجر به دریافت این اطلاعات می‌شود. به‌طورکلی می‌توان گفت در فرآیند یک جلسه نوروتراپی شخص تحت درمان مشاهده و تغییر امواج مغزی خود را تحت نظر درمانگر در صورتی انجام می‌دهد که وی در حال مشاهده و تنظیم نمودارهای مغزی فرد بیمار است.

یونیماید یکی‌دیگر از روش‌های درمان و بهبود صرع است که از آن به‌عنوان داروی خوراکی یاد می‌شود. این دارو برای افراد بالای چهار سال مناسب است و از طریق کنترل مضاعف حملات تشنج‌های کانونی، بدون نیاز به داروهای قبلی یا داروهای جدید تجویزشده، موجب درمان صرع با گذشت زمان می‌شود.

مزایای نوروفیدبک: غیرتهاجمی بودن، بهبود تمرکز، کاهش اضطراب و افسردگی، کاهش تعداد و شدت تشنج‌ها.

2-تحریک عصب واگ (VNS)

در این روش، دستگاه کوچکی زیر پوست قفسه سینه کار گذاشته می‌شود که با ارسال پالس‌های الکتریکی به عصب واگ، فعالیت مغز را تنظیم می‌کند.

مزایای VNS: کاهش تعداد تشنج‌ها، بهبود کیفیت زندگی، امکان تنظیم دستگاه توسط خود بیمار.

3-جراحی مغز

در برخی موارد، جراحی مغز برای برداشتن بخشی از مغز که منشأ تشنج است، می‌تواند موثر باشد.

انواع جراحی مغز برای صرع: لوبکتومی، کالزوتومی، تحریک عمقی مغز (DBS).

4-رژیم غذایی کتوجنیک

این رژیم غذایی با کاهش کربوهیدرات و افزایش چربی، باعث تغییراتی در متابولیسم مغز می‌شود که می‌تواند به کاهش تشنج کمک کند.

5-درمان‌های مکمل و جایگزین

برخی افراد از روش‌های دیگری مانند طب سوزنی، یوگا، مدیتیشن و ماساژ برای کنترل صرع استفاده می‌کنند، اما شواهد علمی کافی در مورد اثربخشی این روش‌ها وجود ندارد.

پیامدهای عدم درمان سریع صرع

صِرع یک اختلال عصبی است که با بروز ناگهانی و مکرر تشنج مشخص می‌شود. اگر صرع به سرعت و به طور مناسب درمان نشود، می‌تواند پیامدهای جدی و طولانی مدتی برای فرد مبتلا داشته باشد. در ادامه به برخی از مهم‌ترین پیامدهای عدم درمان سریع صرع اشاره می‌کنیم:

پیامدهای فیزیکی

آسیب‌های جسمی: در طول تشنج، فرد ممکن است به دلیل افتادن یا حرکات ناگهانی بدن دچار آسیب‌های فیزیکی مانند شکستگی استخوان‌ها، جراحت‌های سر و صورت شود.

خستگی مفرط: تشنج‌های مکرر می‌تواند باعث خستگی مفرط و ضعف عمومی بدن شود.

مشکلات تنفسی: در برخی موارد، تشنج می‌تواند منجر به مشکلات تنفسی مانند توقف تنفس شود.

آسیب به مغز: تشنج‌های طولانی مدت یا مکرر ممکن است به سلول‌های مغز آسیب رسانده و منجر به مشکلات شناختی و حافظه شود.

پیامدهای روانی و اجتماعی

کاهش کیفیت زندگی: صرع درمان نشده می‌تواند به طور قابل توجهی کیفیت زندگی فرد را کاهش دهد و بر روابط اجتماعی، شغلی و تحصیلی او تأثیر بگذارد.

اضطراب و افسردگی: ترس از بروز تشنج، محدودیت‌های ناشی از بیماری و تبعیض‌های اجتماعی می‌تواند منجر به اضطراب و افسردگی در افراد مبتلا به صرع شود.

مشکلات یادگیری و تمرکز: تشنج و داروهای ضد تشنج ممکن است بر توانایی‌های یادگیری و تمرکز تأثیر بگذارند.

مشکلات رفتاری: برخی افراد مبتلا به صرع ممکن است تغییراتی در رفتار خود تجربه کنند.

پیامدهای طولانی مدت

افزایش خطر مرگ: در برخی موارد نادر، صرع درمان نشده می‌تواند خطر مرگ را افزایش دهد.

آسیب‌های مغزی دائمی: تشنج‌های مکرر و طولانی مدت ممکن است به آسیب‌های مغزی دائمی منجر شود.

 اختلالات شناختی: مشکلات حافظه، تمرکز، یادگیری و تصمیم‌گیری از جمله اختلالات شناختی هستند که ممکن است در اثر صرع درمان نشده ایجاد شوند.