نحوه تشخیص پارکینسون

در حال حاضر هیچ آزمایش خاصی وجود ندارد که به کمک آن بتوان بیماری پارکینسون را شناسایی کرد. در بسیاری از موارد بیماران مبتلا به این بیماری را به واسطه تاریخچه بیماری و علائم بالینی آنان تشخیص می‌دهند. در برخی از موارد ممکن است که پزشک برای تشخیص خود از توموگرافی نیز استفاده کند که میزان دوپامین را به نمایش می‌گذارد. اندازه گرفتن سطح دوپامین روش خوبی برای تشخیص می‌باشد؛ اما دقیق‌ترین شناسایی تنها در زمان بروز علائم صورت می‌گیرد. در برخی موارد نیز به بیمار داروی پارکینسون یعنی کاربیدوپا-لوودوپا داده می‌شود و بعد از مصرف پزشک می‌تواند وجود بیماری را تایید و یا تکذیب کند.

علاوه بر راه کارهایی که به آنان اشاره کردیم، روش‌های دیگری به مانند تصویر برداری، سونوگرافی مغز و IPET اسکن نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. البته لازم به ذکر است که هیچ یک از این راه کارها برای شناسایی دقیق کاربرد ندارد.

روش‌های درمان پارکینسون

به صورت کلی می‌توان درمان بیماری پارکینسون را با سه روش انجام داد که عبارتند از درمان دارویی، درمان به واسطه جراحی و درمان پارکینسون با tDCS که در ادامه به بررسی هر یک از این موارد خواهیم پرداخت. روش جراحی یکی از راه کارهایی است که بسیار پرریسک می‌باشد و تنها در موارد خاص از آن استفاده می‌شود. در این نوع درمان پزشک این الکترود را در قسمت خاصی از مغز بیمار قرار خواهد داد و یک ژنراتور را نیز در قفسه سینه و در نزدیکی استخوان ترقوه به کار می‌گذارد و امواجی را به مغز وارد می‌کند که می‌تواند علائم این بیماری را کمتر کند.

درمان دارویی پارکینسون

دارو درمانی یکی از روش‌های سنتی و قدیمی به شمار می‌رود که برای کنترل و درمان این بیماری همواره مورد استفاده قرار گرفته است. داروها می‌توانند تا حدودی جلوی بروز علائم بیشتر این بیماری را بگیرند. بسیاری از دارو‌هایی که برای درمان پارکینسون مورد استفاده قرار می‌گیرد سطح دوپامین را افزایش می‌دهند و دلیل استفاده از این نوع دارو نیز این است که افراد مبتلا به این بیماری دوپامین بسیار کمی دارند و نمی‌توان دوپامین را به صورت تزریق به بیمار منتقل کرد.

کنترل به واسطه دارو یک راه کار خوب به شمار می‌رود؛ اما یک درمان همیشگی نیست و بعد از مدتی داروها ممکن است که اثر خود را از دست بدهند. در حال حاضر موثرترین دارویی که برای درمان این بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد، کاربیدوپا-لوودوپا می‌باشد که یک ماده شیمیایی طبیعی است و سطح دوپامین را تا حد نسبتا خوبی بالا می‌برد. البته لازم به ذکر است که استفاده از داروها عوارض‌هایی را نیز به دنبال دارد که از جمله آنان می‌توان به حالت تهوع و سبکی سر اشاره کرد. همواره سعی کنید این دارو را با تجویز پزشک و دوز مناسب استفاده کنید؛ زیرا در صورت مصرف دوزهای بالا ممکن است که دچار حرکات غیرارادی شوید.

درمان بدون دارو (درمان پارکینسون با tDCS)

درمان پارکینسون با tDCS یکی دیگر از روش‌های درمان به شمار می‌رود که می‌تواند علائم این بیماری را به صورت چشمگیری کاهش دهد. در این روش الکترودهای خاصی بر روی مغز قرار خواهند گرفت و یکسری شوک‌های کوچک به مغز وارد خواهد شد. این شوک‌ها بسیار کوچک هستند و در بسیاری از موارد فرد اصلا متوجه شوک‌های وارد شده نخواهد شد؛ اما این شوک‌ها به خوبی مغز را تحریک خواهند کرد و می‌توانند علائم بیماری پارکینسون را کاهش دهند. برای همین نیز درمان پارکینسون با tDCS یک روش محبوب به شمار می‌رود، زیرا علاوه بر تاثیر بسزایی که دارد هیچ خطری را نیز برای افراد بیمار نخواهد داشت.

درمان پارکینسون با tDCS یک روش بسیار جدید و به روز می‌باشد که در حال حاضر برای درمان پارکینسون از آن استفاده می‌شود. لازم به ذکر است که درمان پارکینسون با tDCS یک روش بسیار حساس می‌باشد و نحوه قرارگیری الکترودها بر روی سر باید به درستی انجام گیرد؛ دلیل این سخن نیز این است که اگر قسمت‌هایی که الکترودها روی آن قرار می‌گیرند درست نباشد، درمان به خوبی صورت نخواهد گرفت.