
بیماری ام اس چیست + علل و راه های تشخیص
بیماری ام اس یکی از اختلالات مربوط به سیستم عصبی مرکزی است که میتواند مغز و نخاع را درگیر کند. این بیماری علائم متنوعی دارد که از جمله آنها میتوان به اختلالات بینایی، مشکلات حرکتی و همچنین نوسانات و مشکلات احساسی اشاره کرد. ام اس معمولا در افراد بین ۲۰ تا ۳۰ سال تشخیص داده میشود اما امکان دارد در هر سنی نیز بروز پیدا کند. آمارها نشان میدهد که زنان ۲ تا ۳ برابر بیش از مردان در معرض ابتلا به این بیماری هستند. در صورت بروز علائم احساسی یا روانی ناشی از این بیماری، مراجعه به دکتر روانشناس در مشهد میتواند گامی موثر در جهت کنترل بهتر وضعیت روانی و کیفیت زندگی بیمار باشد.
فهرست مطالب
بیماری ام اس چیست؟ تعریف و توضیح ساده
بیماری ام اس (مولتیپل اسکلروزیس یا Multiple Sclerosis) یکی از شایعترین بیماریهای عصبی ناتوانکننده در میان بزرگسالان جوان به شمار میرود. این بیماری یک اختلال مزمن و خودایمنی است که در آن، سیستم ایمنی بدن به جای محافظت در برابر عوامل خارجی مانند ویروسها و باکتریها، به سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و اعصاب بینایی حمله میکند.
نتیجه این حمله، آسیب به غلاف میلین ( لایه محافظتی اطراف رشتههای عصبی) و در نهایت ایجاد اختلال در انتقال پیامهای عصبی به مغز و از مغز به سایر قسمتهای بدن است. این اختلال در عملکرد عصبی، عامل اصلی بروز علائم مختلف در بیماری ام اس است. علائم این بیماری بسته به شدت آسیب عصبی و محل آن در بدن، در افراد مختلف متفاوت است و اغلب بین سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی ظاهر میشود. با اینکه امکان دارد بیماری ام اس محدودیتهایی ایجاد کند، اما در اکثر موارد کشنده نیست و اکثر بیماران میتوانند طول عمر طبیعی داشته باشند.
انواع بیماری ام اس
بیماری MS انواع مختلفی دارد که هرکدام روند پیشرفت و شدت علائم متفاوتی دارند. آشنایی با انواع ام اس میتواند به درک بهتر شرایط بیماری و انتخاب روشهای مناسب درمانی کمک کند.
ام اس عود کننده بهبود یابنده (RRMS)
در این نوع از بیماری ام اس، سیستم عصبی مرکزی دچار التهاب فعال میشود که موجب بروز علائم جدید یا تشدید علائم قبلی میگردد. این مراحل با عنوان عود یا شعله ور شدن بیماری شناخته میشوند. پس از پایان عود، ممکن است علائم تا حدی کاهش یابند، اما بعضی آسیبها میتوانند ماندگار باشند. بین دورههای عود، امکان دارد فرد وارد دوره بهبودی شود که میتواند چند ماه تا چند سال طول بکشد. ام اس عود کننده بهبودیابنده شایعترین نوع بیماری ام اس است و حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد از مبتلایان، ابتدا با این نوع مواجه میشوند. بسیاری از این افراد در نهایت به نوع پیشرونده ثانویه وارد میشوند.
ام اس پیش رونده ثانویه (SPMS)
این نوع اغلب بهعنوان مرحله بعدی از ام اس عود کننده بهبود یابنده شناخته میشود. در این حالت، بیماری با پیشرفت علائم و افزایش تدریجی ناتوانی همراه است. امکان دارد بعضی افراد همچنان دورههایی از عود را تجربه کنند، اما روند کلی بیماری به سوی بدتر شدن پیش میرود. بیشتر افرادی که نوع RRMS را دارند در نهایت به نوع SPMS دچار میشوند، هرچند شدت و سرعت پیشرفت در افراد مختلف متفاوت است.
ام اس پیش رونده اولیه (PPMS)
در این نوع از بیماری ام اس، عود اولیهای دیده نمیشود. علائم به مرور زمان و بهطور تدریجی ظاهر میشوند. افراد مبتلا به PPMS اغلب دورههای مشخصی از بهبودی ندارند، با این حال ممکن است بتوانند شدت علائم را با درمان کاهش دهند. تعداد کمی از افراد نیز به نوع خفیفتر یا خوشخیم این بیماری دچار میشوند. البته در مورد طبقهبندی MS خوشخیم، میان متخصصان اختلاف نظر وجود دارد، زیرا روند پیشرفت بیماری در هر فرد با دیگری متفاوت است.
ام اس بدخیم
در تعداد بسیار محدودی از افراد، بیماری ام اس به شکل بدخیم بروز میکند. این نوع با سرعت زیاد گسترش ضایعات در مغز و نخاع همراه است و علائم شدید و ناتوان کنندهای را ایجاد میکند. در مواردی، نوع بدخیم میتواند با خطر مرگ نیز همراه باشد.
علت بوجود آمدن بیماری ام اس چیست؟
علت ابتلا به بیماری ام اس بهطور دقیق هنوز مشخص نشده است؛ اما تحقیقات علمی نشان دادهاند که سیستم ایمنی بدن نقش مهمی در بروز آسیبهای مغزی و نخاعی مرتبط با این بیماری دارد. همانطور که پیشتر اشاره کردیم در جریان این اختلال، سیستم ایمنی به اشتباه به غلاف میلین حمله کرده و این غلاف را تخریب میکند. میلین نقش حیاتی در حفظ سلامت نورونها و انتقال موثر پیامهای عصبی دارد و آسیب به آن باعث اختلال در عملکرد سیستم عصبی میشود.
عوامل بروز ام اس
بیماری MS یک اختلال پیچیده و چند عاملی است که تاکنون علت دقیق و یکتایی برای آن شناسایی نشده است. با این حال، پژوهشها نشان میدهند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و سبک زندگی در بروز این بیماری نقش دارند. در ادامه به بررسی این عوامل میپردازیم:
1. عوامل ژنتیکی
ژنتیک یکی از زمینههای مهم در بررسی ریشههای بیماری ام اس است. اگرچه ژنها به تنهایی علت مستقیم این بیماری نیستند، اما داشتن سابقه خانوادگی میتواند خطر ابتلا را افزایش دهد. در بعضی مواقع اگر یکی از اعضای درجه یک خانواده (خواهر، برادر یا والدین) به ام اس مبتلا باشد، احتمال ابتلای سایر اعضا نیز بیشتر میشود. مطالعات نشان دادهاند که جهشهای ژنتیکی خاص میتوانند با افزایش حساسیت سیستم ایمنی بدن نسبت به عوامل خارجی همراه باشند که همین موضوع میتواند زمینهساز بروز آسیب به غلاف میلین و ایجاد علائم بیماری باشد.
2. عوامل محیطی و سبک زندگی
محیط زندگی و انتخابهای روزمره، نقش مهمی در احتمال ابتلا به بیماری ام اس ایفا میکنند. موارد زیر از جمله عوامل محیطی و سبک زندگی هستند که میتوانند خطر ابتلا را افزایش دهند یا در مدیریت علائم موثر باشند.
سطح پایین ویتامین D: زندگی در مناطق کمنور و نداشتن تماس کافی با نور خورشید میتواند باعث کاهش سطح ویتامین D شود و احتمال ابتلا به ام اس را بالا ببرد.
عفونتهای ویروسی: بعضی ویروسها از جمله ویروس اپشتین-بار (EBV)، میتوانند در تحریک سیستم ایمنی نقش داشته باشند.
سیگار کشیدن: مصرف دخانیات یکی از عوامل محیطی تاثیرگذار بوده که بهطور مشخص با افزایش خطر ابتلا به ام اس در ارتباط است. ترک سیگار میتواند روند پیشرفت بیماری را کند کند.
سبک زندگی ناسالم: رژیم غذایی نامتعادل، کم تحرکی و استرس مزمن و خواب نامناسب نیز در تشدید علائم نقش دارند.
نشانهها و علائم رایج بیماری ام اس
علائم بیماری ام اس بسیار متنوع و اغلب غیر قابل پیشبینی هستند. این علائم میتوانند از فردی به فرد دیگر کاملا متفاوت باشند و حتی در یک فرد نیز در طول زمان تغییر کنند. امکان دارد بعضی افراد تنها با چند نشانه خفیف مواجه شوند، در حالی که دیگران با طیف وسیعتری از علائم رو به رو هستند. رایجترین علائم بیماری MS عبارتاند از:
- خستگی شدید و مداوم
- اختلالات بینایی
- بی حسی یا گزگز در اندامها بهخصوص در دستها، پاها یا صورت
- ضعف عضلانی، اسپاسم و سفتی عضلات
- مشکلات تعادل و هماهنگی
- دردهای عضلانی یا عصبی
- مشکلات گفتاری و بلع
- اختلالات در عملکرد مثانه، روده یا فعالیت جنسی
- تغییرات خلقی مانند افسردگی و اضطراب
- مشکلات شناختی مانند تمرکز، ضعف حافظه یا دشواری در برنامهریزی و تصمیمگیری
راه های انتقال بیماری اماس
یکی از دغدغههای رایج در میان مردم، امکان سرایت ام اس به دیگران بوده و لازم به تاکید است که ام اس یک بیماری واگیردار نیست و نمیتواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. با این حال، باورهای نادرست و شایعاتی درباره نحوه انتقال این بیماری وجود دارد که در ادامه به بررسی آنها میپردازیم:
تماس بدنی
بر خلاف بعضی تصورات اشتباه، ام اس از طریق تماس فیزیکی مانند بوسیدن، دست دادن یا استفاده مشترک از وسایل شخصی مانند لیوان یا حوله منتقل نمیشود. این بیماری خودایمنی است و ارتباطی با تماس نزدیک ندارد.
انتقال از طریق خون
هیچ شواهد علمی وجود ندارد که نشان دهد بیماری ام اس میتواند از راه انتقال خون، تزریق یا پیوند عضو سرایت کند و این بیماری نتیجه یک اختلال در عملکرد سیستم ایمنی بدن است.
مادر به فرزند
اگرچه سابقه خانوادگی میتواند خطر ابتلا به ام اس را افزایش دهد، اما این به معنای انتقال مستقیم از مادر به فرزند نیست. بسیاری از افرادی که یکی از اعضای خانواده آنها به ام اس مبتلا است، هرگز به این بیماری دچار نمیشوند و نقش ژنتیک در ام اس بیشتر بهعنوان یک عامل مستعد کننده در نظر گرفته میشود.
چگونه بیماری ام اس تشخیص داده میشود؟
تشخیص بیماری ام اس اغلب بر اساس علائم بالینی و نتایج چند آزمایش مختلف انجام میشود. پزشک ابتدا وضعیت عصبی بیمار را از نظر حرکت، تعادل، بینایی و هماهنگی بررسی میکند. سپس برای تایید و تشخیص، آزمایشهایی مانند تصویربرداری MRI، آزمایش خون (برای رد سایر بیماریها) و نمونه برداری از مایع نخاع انجام میشود. از آنجا که علائم ام اس متنوع و مشابه بعضی بیماریهای دیگر است، تشخیص آن میتواند دشوار باشد. تشخیص زود هنگام اهمیت زیادی در کنترل بیماری دارد، اما هنوز آزمایش قطعی و یکتایی برای این بیماری وجود ندارد. بنابراین پزشک با بررسی ترکیبی از یافتهها به نتیجه نهایی میرسد.
روشهای درمان و کنترل بیماری ام اس
اگرچه برای بیماری ام اس درمان قطعی وجود ندارد اما با دارو، تغییر سبک زندگی و روشهای نوین میتوان آن را تا حد زیادی کنترل کرد. بسیاری از مبتلایان با این روشها زندگی عادی و فعالی دارند. درمانها اغلب ترکیبی هستند و هدف آنها کاهش علائم، پیشگیری از عود بیماری و بهبود کیفیت زندگی است. یکی از روشهای جدید، درمان ام اس با نوروفیدبک است که به بهبود عملکرد شناختی و کاهش برخی علائم کمک میکند. در کنار آن، درمانهای رایج دیگری نیز استفاده میشوند که عبارتاند از:
- مصرف داروهای استروئیدی و انجام پلاسمافرزیس برای کاهش مدت و شدت دورههای عود بیماری
- استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی جهت کاهش دفعات عود و کند کردن روند پیشرفت بیماری
- مدیریت علائم با کمک دارو، فیزیوتراپی، توانبخشی، تغییرات سبک زندگی و بهرهگیری از درمانهای مکمل
- دریافت مشاوره روانشناختی برای مقابله با افسردگی، اضطراب و مشکلات خلقی مرتبط با بیماری ام اس
عوارض ام اس چیست؟
بیماری ام اس فقط به علائم اولیهای مانند ضعف عضلانی یا خستگی محدود نمیشود بلکه میتواند به مرور زمان عوارض متعددی را در بدن ایجاد کند. این عوارض در اثر آسیب به سیستم عصبی مرکزی و عملکرد نادرست اندامها به وجود میآیند و میتوانند کیفیت زندگی بیمار را بهطور قابل توجهی کاهش دهند. در ادامه به بررسی بعضی از شایعترین عوارض ام اس میپردازیم:
1. عفونتهای مجاری ادراری
مشکلات مثانه مانند بی اختیاری یا تخلیه ناقص در بیش از ۸۰٪ بیماران ام اس دیده میشود و میتواند منجر به عفونتهای ادراری شود.
2. پنومونی (عفونت ریوی)
اختلال در بلع میتواند باعث ورود غذا یا مایعات به ریهها شده و پنومونی آسپیراتیو ایجاد کند که علائم آن شامل تب، سرفه، درد قفسه سینه و تنگی نفس میشود.
3. مشکلات حرکتی
ضعف عضلات، بی تعادلی و بی حسی اندامها خطر زمین خوردن و آسیبهای ناشی از آن را افزایش میدهد.
4. زخم بستر
نشستن یا خوابیدن طولانی مدت میتواند در نواحی حساس مانند پاشنه و دنبالیچه باعث زخم شود. استفاده از تشکهای طبی و بررسی منظم پوست مفید است.
آیا میتوان از ام اس پیشگیری کرد؟
با وجود پیشرفتهای علمی هنوز راه قطعی برای پیشگیری کامل از بیماری ام اس وجود ندارد، زیرا علت دقیق بروز این بیماری بهطور کامل شناخته نشده است. با این حال، بعضی عوامل قابل کنترل وجود دارند که میتوانند در کاهش احتمال ابتلا نقش موثری ایفا کنند.
مصرف ویتامین D: ویتامین D از بدن در برابر بیماری ام اس محافظت میکند. نور خورشید، غذا و مکملها منابع اصلی آن هستند. بررسی منظم سطح ویتامین D توصیه میشود.
پرهیز از سیگار: سیگار و دود آن خطر ابتلا به ام اس را افزایش میدهد. ترک سیگار نقش مهمی در کاهش این خطر دارد.
حفظ وزن سالم: اضافه وزن بهخصوص در نوجوانی، با افزایش ریسک ام اس مرتبط است و میتواند اثربخشی درمان را کاهش دهد. وزن متعادل با تغذیه و ورزش منظم اهمیت دارد.
آیا ام اس باعث فلج شدن می شود؟
یکی از نگرانیهای رایج در بیماران ام اس، احتمال فلج شدن است اما خبر خوب این که بیشتر مبتلایان هرگز دچار ناتوانی کامل حرکتی نمیشوند. حدود دو سوم بیماران توانایی راه رفتن را حفظ میکنند، اگرچه امکان دارد گاهی به عصا یا واکر نیاز داشته باشند. فقط درصد کمی (کمتر از ۲۵٪) به استفاده دائمی از ویلچر نیاز پیدا میکنند. احتمال دارد مشکلاتی مانند خستگی، ضعف عضلانی و اختلال تعادل استفاده موقت از ویلچر را ضروری کنند. در همین حال، تحقیقات علمی برای درک بهتر بیماری و توسعه درمانهای موثرتر همچنان ادامه دارد، تا روند پیشرفت بیماری کند شده و کیفیت زندگی بیماران بهبود یابد.
به نقل قول از منبع معتبر علمی https://www.healthline.com/ ``Healthy lifestyle changes combined with disease-modifying therapy may help slow MS disease progression.`` ``تغییرات سبک زندگی سالم همراه با درمانهای اصلاحکننده بیماری ممکن است به کند کردن پیشرفت بیماری ام اس کمک کند.``

زندگی با ام اس؛ نکات مهم برای بهبود زندگی
برای داشتن کیفیت زندگی بهتر با ام اس، رعایت چند نکته ساده اما موثر میتواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.
1. ورزش کردن
فعالیت بدنی منظم به بهبود انعطافپذیری، تعادل و عملکرد کلی بدن کمک میکند. همچنین میتواند بعضی علائم مانند یبوست، اختلال خواب و مشکلات شناختی را کاهش دهد.
2. فعال نگه داشتن مغز و ذهن
تمرینهای ذهنی و حفظ فعالیت شناختی، به تقویت عملکرد مغز کمک میکند و مانع از افت تواناییهای ذهنی میشود.
3. به اندازه کافی خوابیدن
خواب کافی و منظم به بدن کمک میکند بهتر با استرس و فشار بیماری کنار بیاید. رعایت بهداشت خواب مانند خاموش کردن وسایل دیجیتال و ایجاد محیط آرام، موثر است.
4. ترک کردن سیگار
سیگار یکی از عوامل تشدید کننده علائم ام اس و پیشرفت بیماری است. ترک آن نقش مهمی در کنترل بهتر بیماری دارد.
سبک زندگی و بیماری ام اس
سبک زندگی سالم تاثیر زیادی در مدیریت بیماری ام اس دارد. تغذیه متعادل شامل میوه، سبزیجات، غلات کامل و منابع امگا-۳ (ماهیهای چرب) از سلامت سیستم عصبی پشتیبانی میکند. فعالیت بدنی منظم مانند پیادهروی یا ورزشهای سبک به حفظ قدرت عضلانی، تعادل و کاهش خستگی کمک بسیاری خواهد کرد. مدیریت استرس از طریق یوگا، مدیتیشن یا تنفس عمیق میتواند علائم را کاهش دهد. همچنین ترک سیگار که با پیشرفت بیماری مرتبط بوده، برای حفظ سلامت ضروری است. خواب کافی و منظم نیز به بهبود انرژی، تمرکز و عملکرد کلی بدن کمک میکند. ترکیب این عادتها میتواند کیفیت زندگی افراد مبتلا به ام اس را بهطور قابل توجهی بهبود بخشد
آیا بیماری ام اس کشنده است؟
ام اس معمولا کشنده نیست و با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، بیشتر بیماران میتوانند زندگی طولانی و فعالی داشته باشند. پیشرفتهای درمانی در سالهای اخیر باعث بهبود کیفیت و افزایش طول عمر بیماران شده است. اگرچه در موارد نادر، عوارضی مانند عفونت یا مشکلات بلع میتوانند خطرناک باشند، اما این موارد بیشتر در صورت بی توجهی به درمان رخ میدهند. بهطور میانگین، امید به زندگی مبتلایان تنها ۵ تا ۱۰ سال کمتر از افراد سالم است. همچنین حمایت روانی و مراجعه به بهترین کلینیک روانشناسی در مشهد میتواند در مدیریت بهتر بیماری و کاهش اضطراب و افسردگی موثر باشد.
بیماری ام اس در مردان و زنان
ام اس معمولا بین سنین ۲۵ تا ۴۰ سال بروز میکند. آمارها نشان میدهد که احتمال ابتلا در زنان تقریبا دو برابر مردان است و اغلب نیز شروع علائم در زنان حدود ۵ سال زودتر از مردان اتفاق میافتد. با این حال، اگرچه ام اس در مردان کمتر دیده میشود اما امکان دارد شدت علائم و پیشرفت بیماری در آنها بیشتر باشد. از آنجا که این بیماری میتواند تاثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی بگذارد، آگاهی و پیشگیری بهخصوص در سنین جوانی، اهمیت زیادی دارد. تشخیص زودهنگام و اقدام به موقع برای درمان کمک میکند تا فرد بهتر با بیماری کنار بیاید و از عوارض شدید آن جلوگیری شود.

چرا زنان بیشتر در معرض خطر ms هستند؟
زنان بیشتر در معرض ابتلا به ام اس هستند که دلایل مختلفی برای این موضوع وجود دارد. یکی از مهمترین عوامل، تاثیر هورمونهای جنسی مانند استروژن و تستوسترون است. قبل از بلوغ تفاوت زیادی بین پسران و دختران وجود ندارد اما با رسیدن به سن نوجوانی و بزرگسالی، میزان ابتلای زنان بیشتر میشود. بارداری نیز نقش مهمی در روند بیماری دارد؛ در دوران بارداری علائم ام اس معمولا کاهش مییابد، اما پس از زایمان امکان دارد بیماری مجدد فعال شود. به همین دلیل، زنان مبتلا به ام اس باید با پزشک خود درباره مدیریت بیماری در دوران بارداری و پس از آن صحبت کنند. کمبود ویتامین D هم از دیگر عوامل موثر است. افرادی که در مناطق دور از خط استوا زندگی میکنند و کمتر در معرض نور خورشید قرار دارند، بیشتر در خطر ابتلا به ام اس هستند. کمبود ویتامین D با افزایش دفعات عود و شدت بیماری مرتبط است. همچنین فعالیت بدنی در فضای باز میتواند با افزایش سطح ویتامین D و کاهش علائم ام اس ارتباط داشته باشد. به همین دلیل، مصرف مکملهای ویتامین D در کاهش عود بیماری کمک کننده است.
بیماری ام اس و ازدواج
تاثیر بیماری ام اس بر زندگی زناشویی بستگی زیادی به ناحیههای درگیر در بدن و شدت بیماری دارد. با این حال افراد مبتلا با پیگیری منظم درمان، رعایت دستورات پزشک و داشتن سبک زندگی سالم افراد میتوانند زندگی مشترک موفق و رضایت بخشی داشته باشند. در زمینه فعالیت جنسی، معمولا مردان مبتلا به ام اس بیشتر از زنان دچار کاهش توانایی یا مشکلات میشوند. همچنین خستگی و افسردگی ناشی از بیماری میتواند بر روحیه و کیفیت زندگی تاثیر بگذارد؛ بنابراین ایجاد محیطی حمایتگر، پر انرژی و دور از استرس برای بیماران بسیار مهم است و همراهان آنها باید به این نکته توجه ویژهای داشته باشند. در کل، تصمیم برای ازدواج موضوعی شخصی است و هر فرد باید با توجه به شرایط جسمی و روحی خود و تاثیرات احتمالی بیماری بر زندگی مشترک، تصمیمگیری کند.
سخن آخر
بیماری ام اس یک اختلال خود ایمنی مزمن است که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به غلاف میلین اطراف رشتههای عصبی مغز و نخاع حمله میکند و باعث اختلال در انتقال پیامهای عصبی و بروز علائم مختلفی مانند خستگی، مشکلات حرکتی، اختلالات بینایی و تغییرات روحی میشود. این بیماری بیشتر در افراد جوان بین ۲۰ تا ۴۰ سال و زنان شایعتر است. علت دقیق ام اس هنوز مشخص نیست اما ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و سبک زندگی مانند کمبود ویتامین D، عفونتهای ویروسی و سیگار کشیدن در بروز آن نقش دارند. تشخیص ام اس با بررسی علائم بالینی، MRI و آزمایش مایع نخاع انجام میشود و درمان قطعی ندارد اما با داروها و تغییر سبک زندگی میتوان علائم را کنترل کرد و مانع از پیشرفت بیماری شد.
ام اس واگیردار نیست و بیشتر بیماران میتوانند زندگی نسبتا طبیعی و فعالی داشته باشند. رعایت تغذیه سالم، ورزش منظم، مدیریت استرس و ترک سیگار در بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا بسیار موثر است. برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت نوبت و مشاوره میتوانید از سایت مهر رضوی کمک بگیرید.
واحد تحقیق و توسعه: کلینیک تخصصی مهر رضوی
مطالب مرتبط
جستجو کنید
خدمات ما
جستجو کنید
رزرو اینترنتی نوبت معاینه
شبکه های مجازی
مطالب اخیر








نقش خانواده در سلامت روان فرزندان + خانواده چه نقشی ایفا میکند؟















اختلال موتیسم یا لالی انتخابی چیست؟ + معرفی بهترین روش مقابله با آن



