راهکارهای نوین برای مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان
امروزه بیش‌فعالی یکی از مشکلات رایجی است که می‌تواند تاثیرات منفی زیادی بر کیفیت زندگی کودکان و نوجوانان داشته باشد. بیش‌فعالی در این گروه سنی موضوعی پیچیده و حساس بوده که نیاز به توجه و رسیدگی ویژه دارد. مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان نیازمند شناسایی علائم، تشخیص علل مختلف و به‌کارگیری روش‌های موثر و مناسب برای کنترل و بهبود این وضعیت است.
فهرست مطالب
علائم بیش فعالی در کودکان
بیش‌فعالی یکی از مشکلات رایج در کودکان است که می‌تواند بر توانایی‌های آموزشی و اجتماعی آن‌ها تاثیر بگذارد. مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان به شناسایی و درمان علائم آن کمک بسیاری می‌کند.
در این راستا مشاوره و درمان توسط یک روانشناس در مشهد می‌تواند نقش مهمی در بهبود وضعیت کودکان مبتلا به بیش فعالی داشته باشد.
● دشواری در تمرکز
کودکان مبتلا به بیش‌فعالی معمولا با مشکل در تمرکز بر یک فعالیت خاص روبرو هستند. آن‌ها به راحتی از یک فعالیت به فعالیت دیگر منتقل می‌شوند و نمی‌توانند به‌طور موثر روی یک موضوع متمرکز شوند.
● حرکات بیش‌اندازه
کودکان دچار بیش‌فعالی اغلب حرکات بیش‌ازحد و بی‌هدف انجام می‌دهند. این حرکات می‌تواند شامل پرش، دویدن و پرت کردن اجسام باشد، حتی در مواقعی که نیازی به فعالیت حرکتی ندارند.
● عدم توانایی در کنترل رفتار
این کودکان می‌توانند رفتارهایی ناپایدار و غیرقابل پیش‌بینی داشته باشند. این شامل صحبت کردن زیاد، پرخاشگری و بی‌توجهی به نظرات و درخواست‌های دیگران است.
● مشکلات در مدرسه
این علائم به‌خصوص در محیط مدرسه به وضوح دیده می‌شود. زیرا کودکان باید برای مدت طولانی تمرکز کرده و یاد بگیرند. کودکان دچار بیش‌فعالی ممکن است نتوانند به‌درستی تمرکز کنند، اطلاعات را به‌خاطر بسپارند یا به سوالات معلم پاسخ دهند. در این شرایط مشکلاتی مانند عدم توانایی در یادگیری اطلاعات یا انجام درست وظایف تحریری پیش می‌آید.
● علائم جسمی
امکان دارد کودکان مبتلا به بیش‌فعالی، احساس بی‌قراری و ناتوانی در نشستن طولانی‌مدت در یک مکان را تجربه کنند. این علائم به‌ویژه زمانی که کودکان باید آرامش داشته باشند مانند کلاس یا هنگام خواب بیشتر بروز می‌کند.
● علائم رفتاری
این علائم شامل رفتارهای ناپایدار و غیرمنظم است. کودکان مبتلا به بیش‌فعالی می‌توانند زیاد حرف بزنند، دچار پرخاشگری شوند و به‌طور کلی بی‌توجه به دیگران باشند. این رفتارها منجر به مشکلاتی در یادگیری در مدرسه و روابط اجتماعی آن‌ها خواهند شد.
● مشکلات در روابط اجتماعی
کودکان مبتلا به بیش‌فعالی در برقراری و حفظ روابط دوستانه دچار مشکل می‌شوند. این رفتارهای بی‌هدف و بیش‌ازحد می‌تواند باعث ایجاد مشکلات در مدرسه و حتی در خانواده شود. در این شرایط مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان از طریق روش‌های درمانی و مشاوره‌ای بسیار حائز اهمیت است تا تاثیرات منفی آن کاهش یابد.
علائم بیش‌فعالی در نوجوانان
بیش‌فعالی در دوران نوجوانی می‌تواند به‌طور متفاوتی خود را نشان دهد. نوجوانان در این دوران دنبال شناخت هویت خود و برقراری ارتباط با همسالان هستند. به همین دلیل بیش‌فعالی می‌تواند به شکل‌هایی مانند افزایش تعداد دوستان، مصرف مواد مخدر و الکل و تغییرات در الگوی خواب و خوراک بروز پیدا کند. همچنین نوجوانان مبتلا به بیش‌فعالی امکان دارد با مشکلات تحصیلی، افسردگی و اضطراب مواجه شوند. در بعضی موارد نیز احتمال درگیر شدن در رفتارهای پرخطر و مشکلات اجتماعی نیز بیشتر می‌شود.
این اختلال در نوجوانان به عوامل مختلفی بستگی دارد. عواملی مانند ژنتیک، محیط زندگی، تربیت و مصرف مواد مخدر و الکل می‌توانند بر تشدید بیش‌فعالی تاثیرگذار باشند. افرادی که والدین یا اعضای خانواده‌شان مبتلا به بیش‌فعالی بوده‌اند، شانس بیشتری برای تجربه این اختلال دارند. محیط‌های پرتنش و استرس‌زا نیز می‌توانند به بروز این علائم کمک کنند. علاوه بر این مصرف مواد مخدر و الکل می‌تواند به عنوان یک عامل خطر برای تشدید بیش‌فعالی در نوجوانان عمل کند.
اختلال بیش‌فعالی به‌خصوص در دوران کودکی با علائمی مانند بی‌توجهی، حرکات بی‌هدف و ناگهانی همراه است. این اختلال در حدود ۳ تا ۵ درصد از کودکان دیده می‌شود و بیشتر در پسران مشاهده شده است. علائم این اختلال می‌تواند شامل پرتحرکی و رفتارهای ناگهانی باشد یا ممکن است به‌طور عمده با بی‌توجهی خود را نشان دهد. این علائم معمولا قبل از ۷ سالگی شروع می‌شوند اما در دوران مدرسه می‌توانند مشکلات جدی‌تری ایجاد کنند.
مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان می‌تواند به‌طور موثری به کاهش مشکلات کمک کند و نوجوانان را به سمت زندگی اجتماعی و تحصیلی بهتر سوق دهد.
بیش‌فعالی چه تاثیری بر زندگی نوجوانان می‌گذارد؟
اختلال بیش‌فعالی در نوجوانان می‌تواند تاثیرات چشم‌گیری بر زندگی روزمره و اجتماعی آن‌ها داشته باشد. این اختلال معمولا به نقص در تکامل سیستم عصبی مربوط می‌شود که باعث ایجاد مشکلاتی در تمرکز، کنترل حرکات و تنظیم هیجان‌ها خواهد شد. نوجوانانی که دچار این اختلال هستند معمولا در کنترل رفتارهای خود با مشکلاتی مواجه می‌شوند و قادر به تطابق با محیط و شرایط مختلف نیستند. این وضعیت می‌تواند منجر به مشکلات تحصیلی، اختلال در روابط اجتماعی و نوسانات هیجانی شود.
امکان دارد نوجوانان مبتلا به بیش‌فعالی مشکلاتی مانند ناتوانی در تنظیم رفتارهای مناسب، بی‌نظمی در خواب و غذاخوردن و نوسانات شدید هیجانی را تجربه کنند. این ویژگی‌ها می‌تواند به عدم توانایی در حفظ روابط دوستانه و تعاملات سالم با همسالان منجر شود. از آن‌جا که این نوجوانان اغلب پیش از فکر کردن عمل کرده و در فعالیت‌های خطرناک شرکت می‌کنند، با مشکلاتی در حوزه‌های مختلف اجتماعی و تحصیلی روبه‌رو می‌شوند.
مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان از طریق مداخلات درمانی و راهکارهای مناسب می‌تواند تاثیرات منفی این اختلال را کاهش دهد. این فرآیند به نوجوانان کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی و تحصیلی خود را بهبود بخشند و با تنظیم هیجان‌ها و رفتارهایشان زندگی بهتری داشته باشند. اصلاح ساختار تعاملی نوجوان با اطرافیان و مداخلات روان‌شناختی به‌طور ویژه در مدیریت این اختلال مؤثر است و می‌تواند موجب بهبود کیفیت زندگی این گروه سنی شود.
والدین چگونه می‌توانند به درمان بیش‌فعالی در کودکان کمک کنند؟
بیش‌فعالی در کودکان می‌تواند چالش‌های زیادی برای والدین و فرزندشان ایجاد کند اما با روش‌های مناسب می‌توان به بهبود وضعیت کودک کمک کرد. برای مثال در صورتی که مشکلات بیش‌فعالی کودک همچنان ادامه پیدا کرد، مراجعه به روانپزشک در مشهد می‌تواند کمک‌کننده باشد. روانپزشک داروهایی را برای درمان اختلال بیش‌فعالی تجویز می‌کند و به والدین راهکارهایی برای مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان ارائه می‌دهد.
● در او احساس اعتماد ایجاد کنید
والدین باید به فرزند خود احساس امنیت و اعتماد به نفس دهند. یکی از بهترین روش‌ها برای مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان ایجاد یک ارتباط مثبت و حمایت‌کننده است. کودکانی که از حمایت و درک والدین خود برخوردار هستند احساس می‌کنند که برای آن‌ها ارزش قائل‌اند و این احساس باعث می‌شود که اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنند. این امر به‌ویژه در کودکان بیش‌فعال که امکان دارد دچار مشکلات رفتاری و عاطفی شوند، اهمیت ویژه‌ای دارد. والدین می‌توانند با گوش دادن به فرزندشان و ارائه بازخوردهای مثبت آن‌ها را در مسیر رشد و پیشرفت تشویق کنند. با ایجاد این محیط حمایت‌کننده کودکان قادر خواهند بود با چالش‌های خود بهتر مقابله کرده و به مرور زمان رفتارهای بهتری نشان دهند.
● به مشاوره مراجعه کنید
مشاوره روان‌شناختی یکی از مهم‌ترین بخش‌های درمان بیش‌فعالی است. والدین باید فرزند خود را تشویق کنند که در صورت نیاز به کمک حرفه‌ای به مشاوره مراجعه کند.
مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان با درمان‌های روان‌شناختی مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) می‌تواند به کودک در کنترل رفتارها و افزایش مهارت‌های اجتماعی کمک کند. درمان شناختی-رفتاری به کودک این امکان را می‌دهد که به‌طور مداوم به رفتارهای خود توجه کرده و راهکارهای عملی برای بهبود آن‌ها پیدا کند. علاوه بر این مشاوره به کودک کمک می‌کند تا در شرایط استرس‌زا بهتر عمل کند و توانایی‌های خود را در مقابله با مشکلات مختلف بهبود بخشد. همچنین والدین باید به کودک این احساس را دهند که مراجعه به مشاوره هیچ‌گونه مشکلی ندارد و در واقع یک گام مثبت برای حل مسائل است.
● اطلاعات‌تان را بالا ببرید
والدین باید از اطلاعات خود در خصوص بیش‌فعالی و اختلالات مرتبط با آن مطلع شوند. آگاهی از علائم، دلایل و روش‌های درمانی این اختلال به والدین کمک می‌کند تا تصمیمات بهتری بگیرند و در برخورد با فرزندشان به‌طور موثرتری عمل کنند. والدینی که درک بهتری از مشکلات رفتاری کودک خود دارند، می‌توانند بهترین شیوه‌های برخورد را انتخاب کنند و از مداخلات غیرضروری پرهیز نمایند. همچنین والدین با افزایش اطلاعات خود می‌توانند به نحوه مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان پی ببرند و راهکارهای بهتر و جدیدتری را به کار گیرند. این اطلاعات می‌توانند از منابع مختلفی مانند کتاب‌ها، مقالات علمی یا مشاوره‌های تخصصی به دست آیند.
● فرزندتان را تشویق کنید
تشویق و تحسین نقش مهمی در افزایش اعتماد به نفس و ایجاد انگیزه در کودک دارد. والدین باید فرزند خود را به‌خاطر پیشرفت‌ها و رفتارهای خوب تشویق کنند، حتی اگر این پیشرفت‌ها کوچک باشند. این کار باعث می‌شود که کودک احساس کند قادر به انجام کارهای مثبت است و برای تلاش‌های بیشتر انگیزه پیدا کند. در عین حال باید فرزند را از اعمال رفتاری اشتباه آگاه کرد، اما در شیوه‌های صحیح باید اصلاحات صورت گیرد. والدین می‌توانند با دادن پاداش‌های مناسب و جملات تحسین‌آمیز کودک را در مسیر درست هدایت کنند و به او این احساس را بدهند که تلاش‌های او مورد توجه قرار گرفته است.
● با مدرسه صحبت کنید
همکاری با معلمان و مربیان مدرسه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. والدین باید با معلمان فرزند خود در تماس باشند و از وضعیت تحصیلی و رفتاری او مطلع شوند. این همکاری می‌تواند به شناسایی مشکلات خاص در محیط مدرسه کمک کند و راهکارهای مناسب برای مدیریت بیشتر آن‌ها ارائه دهد. همچنین باید روش‌های موثری را که در خانه برای مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان استفاده می‌کنند با معلمان در میان بگذارند تا در مدرسه نیز هماهنگی‌های لازم انجام شود. این همکاری مستمر می‌تواند به کودک در بهبود وضعیت تحصیلی و اجتماعی‌اش کمک کند و از بروز مشکلات رفتاری در مدرسه جلوگیری نماید. ایجاد یک تیم پشتیبانی شامل والدین، معلمان و مشاوران مدرسه می‌تواند تاثیر قابل توجهی در بهبود وضعیت کودک داشته باشد.
روش تشخیص بیش‌فعالی
تشخیص مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان نیازمند ارزیابی دقیق علائم و دلایل مرتبط با این اختلال است. مشاوره با پزشک یا روانشناس متخصص می‌تواند در تشخیص دقیق‌تر کمک بسیاری کند. بعضی از علائم بیش فعالی در کودکان شامل مشکلات در تمرکز، حرکات بیش از حد و رفتارهای ناپایدار هستند. معمولا این علائم از سنین ۳ تا ۶ سالگی شروع می‌شوند. تشخیص بیش فعالی در بچه‌ها عمدتا از طریق مشاهده و ارزیابی رفتاری توسط والدین، معلمان، پزشکان و روانشناسان کودک و نوجوان صورت می‌گیرد.
برچسب زدن به کودکان به این معنا است که آن‌ها به یک گروه خاص ارجاع داده می‌شوند که نشان‌دهنده نیازهای ویژه است یا به نوعی اجازه می‌دهد تا رفتارهای خاصی از آن‌ها پذیرفته شود. برچسب‌ها معمولا برای دسته‌بندی کودکان استفاده می‌شوند و اکثرا بر اساس مسائل پزشکی مانند ADHD (اختلال نقص توجه و بیش فعالی) یا مسائل روانی و اجتماعی هستند. در سیستم آموزشی این برچسب‌ها برای دسته‌بندی کودکان بر اساس نیازهای آموزشی، توانایی‌های تحصیلی و رفتارهایشان به کار می‌روند. برای مثال کودکی که در درک مفاهیم ساده مشکل دارد امکان دارد به عنوان نیازمند توجه ویژه شناخته شود یا کودکی که کمی بیش‌فعال است به عنوان چالش‌برانگیز تلقی گردد. همچنین کودکی که در املا و خواندن مشکل دارد به عنوان نارساخوان شناخته می‌شود یا حتی امکان دارد کودکی که اعتماد به نفس پایین داشته و در مهارت‌های حرکتی دچار مشکلات است به عنوان بی‌عرضه تلقی شود.
اما نکته مهم این است که این برچسب‌ها برای مدت طولانی به کودکان بچسبند و تاثیرات منفی بر روی اعتماد به نفس و پیشرفت آن‌ها داشته باشند.
برای مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان گزینه‌های درمانی شامل آموزش به والدین، درمان شناختی-رفتاری، داروها و مداخلات مختلف برای مشکلات مرتبط با این اختلال هستند. باید توجه داشت که بعضی از کودکان می‌توانند لحظاتی شیطنت کنند یا نافرمانی نمایند که این کاملا طبیعی است، اما رفتارهایی که به‌طور مداوم آزاردهنده و دشوار بوده و با سن کودک همخوانی ندارند، نیازمند توجه ویژه به مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان هستند.
تفاوت بین شیطنت، بازیگوشی و بیش فعالی در کودکان
درک تفاوت بین شیطنت، بازیگوشی و بیش‌فعالی در کودکان بسیار مهم است زیرا این تفاوت‌ها به والدین کمک می‌کند تا نیازهای رفتاری و تربیتی کودکان خود را بهتر شناسایی کنند و در صورت لزوم، مشکلاتی را که نیاز به توجه پزشکی داشته باشند، زودتر شناسایی نمایند.
بیش‌فعالی و شیطنت دو وضعیت متفاوت هستند که ممکن است در کودکان مشاهده شوند. بیش فعالی اغلب شامل فعالیت‌های پیچیده‌تر و هیجان زیاد است، در حالی که شیطنت به لذت بردن از تخریب، خرابکاری و انجام کارهای ناگهانی و غیرقابل پیش‌بینی مربوط می‌شود.
کودکان مبتلا به بیش فعالی اغلب پر سر و صدا هستند و ممکن است در تمرکز و رعایت نوبت مشکل داشته باشند. این کودکان در انجام وظایف طولانی‌مدت دچار مشکل می‌شوند و به سرعت تمرکز خود را از دست می‌دهند. علائم بیش فعالی شامل پرتحرکی، کمبود توجه و تمرکز و رفتارهای تکانه‌ای است. کودکان بیش فعال با مشکلاتی مانند فعالیت‌های خرابکارانه، پرخاشگری، بدخوابی و دیگر مشکلات رفتاری روبه‌رو می‌شوند.
در مقابل کودکان بازیگوش، علی رغم سر و صدای زیاد و فعالیت بالا رفتارهای نامطلوب از خود نشان نمی‌دهند. این کودکان ممکن است از بازی و خلاقیت خود لذت ببرند و در طول بازی توجه کمتری به اطراف خود داشته باشند، اما رفتار آن‌ها به‌طور کلی بیمارگونه نیست.
همچنین کودکان بازیگوش در بعضی مواقع می‌توانند مشکلاتی در تمرکز داشته باشند، اما این مشکلات معمولا به سن ۳-۵ سالگی محدود می‌شوند و با رشد کودک به تدریج حل خواهند شد. علاوه بر این، علائم بیش فعالی شامل پرحرفی، نداشتن صبر برای رسیدن به خواسته‌ها، انجام فعالیت‌های تخریبی و خرابکارانه، پرخاشگری و مشکلات خواب است.
تشخیص صحیح بین بیش فعالی و شیطنت اهمیت بسیاری دارد زیرا این امر می‌تواند به مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان کمک کند و اطمینان حاصل شود که هر دو وضعیت با استفاده از کمک‌های مناسب مدیریت می‌شوند.
روش‌های رفتار با کودکان بیش‌فعال
مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان نیازمند رویکردهای دقیق و هماهنگ است تا به بهبود رفتارهای این کودکان کمک کند و به آن‌ها در تمرکز و یادگیری بهتر کمک شود. در این بخش به بررسی روش‌های رفتار با کودکان بیش‌فعال می‌پردازیم:
1. حساس نشوید
به بیش‌فعالی کودکان حساسیت زیاد نشان ندهید زیرا این رفتار می‌تواند برای جلب توجه باشد. بهتر است واکنش‌های متناسب و آرام از خود نشان دهید.
2. ایجاد محیط آرام
محیط اطراف کودک را تا حد امکان آرام نگه دارید. کودکان بیش‌فعال در محیط‌های شلوغ و پر سر و صدا تحریک‌پذیرتر هستند. استفاده از فعالیت‌هایی مثل قصه‌گویی می‌تواند به آرامش محیط کمک کند.
3. مزاحم تمرکز کودک نشوید
زمانی که کودک در حال انجام تکالیف است از صحبت کردن با او خودداری کنید. کودکان بیش‌فعال به راحتی تمرکز خود را از دست می‌دهند و به آسانی دچار حواس‌پرتی می‌شوند.
4. برنامه‌ریزی کنید
به کودک یاد دهید که چگونه برنامه‌ریزی در کارهای روزانه خود داشته باشد. کمک به نوشتن یک برنامه‌ی روزانه می‌تواند به مدیریت زمان و مسئولیت‌پذیری او کمک کند.
5. کارهای کودک را محدود کنید
کودک بیش‌فعال می‌تواند تمایل به انجام چندین فعالیت همزمان داشته باشد. بهتر است تعداد کارهایی که کودک باید انجام دهد محدود شود تا بتوان از سردرگمی و استرس او جلوگیری کرد.
6. بازی چشم در چشم
برای کمک به تقویت تمرکز کودک بازی‌های چشمی مانند نگاه کردن به همدیگر و رقابت در ثابت نگاه داشتن چشم‌ها می‌تواند مفید باشد.
7. بازی حواس‌پرت کردن
در حین بازی از کودک بخواهید که مقاومت کند و حواسش را پرت نکنید. این بازی‌ها می‌تواند به تقویت تمرکز و مقاومت در برابر حواس‌پرتی کمک کند.
8. هماهنگی با خانواده‌ها
با والدین کودک هماهنگ باشید. با به اشتراک‌گذاری اقدامات خود در محیط مدرسه و درخواست از آن‌ها برای به اشتراک‌گذاری فعالیت‌هایشان در خانه، می‌توانید روند مدیریت بیش فعالی در کودک را بهبود دهید.
انواع بیش فعالی در کودکان را بشناسید!
مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان نیازمند درک درست از انواع مختلف این اختلال است. به طور کلی بیش فعالی در کودکان به سه نوع اصلی تقسیم می‌شود که هر کدام ویژگی‌ها و رفتارهای خاص خود را دارند.
● بیش‌فعالی از نوع پرتحرکی
کودکانی که به این نوع بیش‌فعالی مبتلا هستند، معمولا بی‌قرار و پرتحرک‌اند. آن‌ها هیچ‌گاه در یک مکان ثابت نبوده و دائما در حال حرکت و راه رفتن هستند. به نظر می‌رسد که این کودکان همیشه فعال و پر انرژی باشند مانند موتوری که هیچ‌گاه خاموش نمی‌شود. آن‌ها معمولا پرحرف و علاقمند به انجام رفتارهای پرخطر هستند.
● بیش‌فعالی از نوع کم‌توجه
کودکان مبتلا به این نوع بیش‌فعالی بیشتر در رویاپردازی غرق هستند و معمولا در انجام وظایف خود تمرکز کافی ندارند. این کودکان اغلب فراموش‌کار هستند و ممکن است وسایل خود را مکررا گم کرده یا آن‌ها را در مکان‌های مختلف فراموش کنند.
● بیش‌فعالی با رفتارهای تکانه‌ای
کودکانی که این نوع بیش‌فعالی را دارند، معمولا کم‌صبر و عجول هستند. این کودکان قادر به انتظار برای نوبت خود نیستند و امکان دارد در وسط صحبت دیگران صحبت کنند. آن‌ها به راحتی عصبی می‌شوند و تحمل کمی برای شرایط مختلف دارند.
رابطه بیش‌فعالی در کودکان و استفاده از موبایل
مطالعات اخیر نشان داده‌اند که استفاده مداوم از تلفن همراه در دوران بارداری می‌تواند تاثیرات منفی بر رفتار و رشد کودک داشته باشد. تحقیقات نشان می‌دهند مادرانی که در دوران بارداری به‌طور مداوم از تلفن همراه استفاده می‌کنند، احتمالا با کودکانی روبرو خواهند شد که مشکلات رفتاری مانند اعمال تکانه‌ای و بیش‌فعالی را تجربه کنند.
به عبارت دیگر کودکانی که مادرانشان در دوران بارداری استفاده زیادی از تلفن همراه داشته‌اند، احتمالا به میزان بیشتری به بیش‌فعالی دچار می‌شوند. بعضی از مطالعات نشان می‌دهند که این کودکان به‌طور متوسط ۲۸ درصد بیشتر از دیگران دچار بیش‌فعالی شوند. این میزان افزایش نشان‌دهنده اهمیت بررسی تاثیرات مختلف عوامل محیطی در دوران بارداری بر رفتار کودک است.
برای مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان مهم است که میزان استفاده از تلفن همراه به دقت کنترل شود به‌ویژه در دوران بارداری و همچنین در طول زندگی روزمره خانوادگی. این امر می‌تواند از بروز مشکلات رفتاری و روانی در کودکان جلوگیری کرده و تاثیرات منفی استفاده زیاد از موبایل را کاهش دهد.
درمان بیش‌فعالی در کودکان
بیش‌فعالی یا اختلال نقص توجه مشکلاتی هستند که درمان قطعی ندارند، اما با انجام اقدامات مناسب می‌توان علائم آن‌ها را مدیریت کرد و از تشدید مشکلات جلوگیری نمود. بعضی از اقداماتی که برای مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان به کار می‌روند، عبارت‌اند از:
1. شناخت علائم
اولین گام در مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان شناسایی دقیق علائم و نشانه‌های این اختلالات است. این امر به والدین و مربیان کمک می‌کند تا برای مدیریت بهتر این علائم برنامه‌ریزی کنند.
2. تغییرات در سبک زندگی
شناسایی عوامل محیطی که می‌توانند علائم را تشدید کنند مانند آسیب‌های مغزی، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مضر مانند سرب یا کمبود خواب بسیار اهمیت دارد. اصلاح سبک زندگی شامل تنظیم روتین‌های روزانه سالم، انجام ورزش‌های منظم و مدیریت استرس به کاهش علائم کمک می‌کند.
3. مراقبت‌های پزشکی
مشاوره با پزشک و روانشناس می‌تواند در تشخیص دقیق و درمان موثرتر این اختلالات کمک کند. در بعضی موارد مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک می‌تواند برای کنترل علائم مفید باشد.
علاوه بر این بعضی از روش‌های نوین مانند بیوفیدبک در مشهد یا تحریک الکتریکی مغز (TDCS) در مشهد نیز به عنوان درمان‌های مکمل در مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان مطرح شده‌اند و می‌توانند به کنترل علائم کمک کنند. این روش‌ها از تکنولوژی‌های پیشرفته برای بهبود عملکرد مغز و کاهش علائم بیش‌فعالی استفاده می‌کنند.
جمع‌بندی
مدیریت بیش فعالی در کودکان و نوجوانان نیازمند استفاده از روش‌های مختلف درمانی، مشاوره، دارو درمانی و رویکردهای تربیتی صحیح است. این فرایند نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی و اجتماعی آن‌ها کمک می‌کند بلکه می‌تواند از اثرات منفی این اختلال بر روابط خانوادگی و اجتماعی جلوگیری کند. این اختلال می‌تواند تاثیرات زیادی بر کیفیت زندگی افراد در این گروه سنی داشته باشد و نیازمند روش‌های تخصصی برای درمان و مدیریت است.
برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت مشاوره می‌توانید از سایت مهر رضوی کمک بگیرید.
واحد تحقیق و توسعه: کلینیک تخصصی مهر رضوی
مطالب مرتبط
جستجو کنید
خدمات ما
جستجو کنید
رزرو اینترنتی نوبت معاینه
شبکه های مجازی
مطالب اخیر
اختلال موتیسم یا لالی انتخابی چیست؟ + معرفی بهترین روش مقابله با آن
اختلال یادگیری خواندن (اختلال دیسلکسیا) چیست و چه علائمی دارد؟
درمان افسردگی با تحریک الکتریکی مغز + تحریک الکتریکی مغز برای افسردگی امکان پذیر است؟
