از علائمی که همراه با نوروپاتی اتونومیک بروز پیدا می‌کند می‌توان به سبکی سر، یبوست، پوست خشک ترک خورده و ناتوانی جنسی اشاره کرد. در صورت عدم درمان، این نوروپاتی ممکن است باعث ایجاد مشکلات قلبی مانند ضربان قلب نامنظم و یا مشکلاتی در کنترل سطح قند خون شود.

نوروپاتی جمجمه نیز از دیگر انواع دردهای عصبی است که بر روی اعصابی اثر می‌گذارد که به چشم، گوش، صورت و پوست سر مرتبط هستند. علائم این نوع نوروپاتی نیز شامل دوبینی، کاهش میزان شنوایی و ضعف در عضلات صورت می‌باشد. نوروپاتی جمجمه اگر درمان نشود می‌تواند سبب مشکلات بینایی و از دست رفتن شنوایی فرد و یا اختلال در گفتار و بلع فرد شود.

نوروپاتی کانونی نیز از دیگر انواع دردهای عصبی است که باعث درگیر شدن یا عصب خاص و یا ناحیه‌ی خاصی از بدن می‌شود. علائمی که در این نوع نوروپاتی بروز پیدا می‌کنند به ناحیه‌ی آسیب دیده و عصب درگیر شده مربوط می‌باشد. این نوع نوروپاتی نیز در صورت عدم درمان ممکن است باعث بروز دردهای عصبی شدید، ضعف در ناحیه عضلات و یا از بین رفتن حس در قسمت آسیب دیده شود.

روش های درمان درد عصبی

در طی پروسه درمان سعی می‌شود بیماری یا عواملی که باعث به وجود آمدن درد در بدن هستند شناسایی شوند. هدف درمانی رایج نیز این است که دردهای عصبی تسکین شوند و فرد به زندگی عادی خود بازگردد. روش‌های درمانی عبارتند از:

داروهای مسکن بدون نسخه پزشک

مسکن‌های ضد التهابی از نوع غیر استروئیدی جزو داروهایی هستند که بدون نسخه پزشک برای تسکین درد به فروش می‎‌رسند. رایج‌ترین این داروها که ناپروکسن و ایبوپروفن هستند اغلب برای درمان دردهای عصبی به کار گرفته می‌شوند. نکته‌ای که قابل توجه است این است که این داروها در برخی از افراد آنچنان تاثیری ندارند و فرد را به طور کامل درمان نمی‌کنند. این افراد باید برای تشخیص و شروع پروسه درمانی جدید به روانپزشک مراجعه کنند.

داروهای تجویزی

داروهای انتخابی برای درمان افراد مبتلا به دردهای عصبی بسته به تشخیص پزشک از فردی به فرد دیگر متفاوت هستند. این دسته از داروها شامل مسکن‌های موضعی مانند لیدوکائین، کپسایسین و انواع پمادها و کرم‌های موثر می‌شود که توسط پزشک برای بیمار تجویز می‌شوند.

انسداد عصبی

تزریق آمپول موضعی برای بی حس کردن عصب همان انسداد عصبی است. استروئیدها و داروهای ضد دردی برای این مورد استفاده می‌شوند. داروهای استفاده شده با آرام کردن درد در ناحیه فرستنده سیگنال باعث تسکین درد می‌شوند. این نوع درمان یک درمان موقتی است و باید پشت سر هم در فواصل مشخص تکرار شود. از این نوع درمان در پا درد عصبی، دست درد عصبی و بدن درد عصبی استفاده می‌شود.

دستگاه قابل کاشت

این درمان یک نوع درمان تهاجمی است و توسط جراح انجام می‌شود. روش انجام این درمان به این صورت است که پزشک یک دستگاه خاصی را در قسمت مغز یا ستون فقرات فرد قرار می‌دهد و توسط آن سیگنال‌های عصبی نامنظم موجود را کنترل و حتی متوقف می‌کند.